Een bijzondere zondagochtend deze week waar de verbinding tussen de poëzie en de kunstwerken iets van meerwaarde geeft. Mijn bijdrage bij een prent van Harrie Gerritz:
Dit huis
Waar de muren oren hebben
nooit doof voor wat er leeft en
tekens van onderling samenzijn
terugkaatsen in hartekreten
ze helpen ons de seizoenen door
waait er een frisse voorjaarswind
dan rinkelen nog de ramen
de deur haalt ons van het slot
zomerse buien brengen verfrissing
drijven in kleurrijke wolken weg
en ontbloten het hoge blauw
waarin wij een buiten ontdekken
neus in de wind gaan wij
speurend voort in de late herfst
tot alles onbezwaard van ons afvalt
in de wacht voor een zachte winter
waarin we rust en elkaar vinden
het leven in warmte gevierd
© FT 06.04.2024
Geen opmerkingen:
Een reactie posten