Rokjesdag

Het geluid van de lente (die nog even op zich laat wachten);
vrolijk gekrakeel op en over

Rokjesdag


Lang genoeg gewacht op deze dag
hoe kort mag het zijn in de warmte
die je van voorjaar vangt

bloot aan de benen een blos
op elk partje huid dat zon verlangt
goedgemutst kleed je je erop

zo vanuit de kast naar het terras
en geen haar op het hoofd
die aan regen denkt

de kous op de kop
dat je mort om die morsige wolk
schrale wind plaagstoot van kou

het beroert het ganse volk


©FT 09042015

Na de Geluksroute045

Tijdens de Geluksroute045 genoeg activiteiten voor de inspiratie. Maar het begon al in de bus:
meisje met rode haren. En later nog meer. Genoeg voor een gedicht. Dat dat geen toeval is, (wat ik al wist) vernam ik later ook bij een workshop van Karin Pieper, coördinatrice van de Geluksroute045: Zinvol toeval. Daarvoor was ik al bij de geluksdokter geweest, en bij Emiel Bootsma, met geluksgedichten.
Vanwege het recept van de dokter:

Ode aan het verlangen


De reisdag kleurt vanaf vertrek
op zoek naar plek loopt het rood aan
het meisje voor je in de bus
een dame naast je op het perron

achter in de coupé de jonge vrouw
zelfs in het gangpad de conductrice
die met een lach de kaarten vraagt
golft het haar over kraag en sjaal

bij aankomst de liefdesdokter voor geluk
zuster m. kent het recept en komt te hulp
verlost je hand op hart van alle kwalen
met haar kort en krachtig rood

later in de kroeg een lady in red
torent boven ieder uit ze zingt de blues
alsof je Billie hoort ‘April in Paris’
op de konen rost het bloed

ogen branden van zoveel vuur
rood laait op in overvloed noem het
zinvol toeval de flow van level vier
zonder opsmuk puur en echt

niet op de weg terug de brunette
ze borstelt blush tot haar spiegel glimt
diept uit een rode tas eyeliner mascara op
ook nog lipstick het is een vergeefs toilet

jij tegenover haar kent het verlangen
maar vertrekt geen spier


©FT 31032015