Stadse Dichters in Den Haag


Na het heuvelland terug in de stad: a.s. zondag 30 okt. in Den Haag, 'Stadse Dichters onder een hemel van glas in lood'. Dichters dragen voor over hun liefde voor een stad of plek. De dichters van Eijlders op Pad zijn, naast dichters uit meerdere steden van Nederland, te beluisteren in Villa de Kunstpassage aan Plein 1813 nr. 4 in Den Haag, in het kader van Geef mij de stad en ik ben gelukkig. Aanvang 14.00 uur, tot 17.00 uur.

Met een gedicht voor Leiden, dat in 3 october een hoogtepunt kent:


LEVEN GEEN LIJDEN


Vandaag en morgen draait het om
een leven dat niet lijden zal
geen knieval bij een droef verhaal
verbaal staat men klaar in Leiden

om met de keel gesmeerd
het leed te keren de fles
al aan de mond gezet

ontzet als men is
van honderdvijfentwintig jaren
een feest te creëren
uit eeuwenoud zeer

ooit door vreemde bezetter
aangedaan aan stadse lieden
helden die op sokkels verteren
of leven op een schildersdoek

waar men de broek ophoudt
met haring hutspot wittebrood
‘t Leidse leven hier
fier en vrij wil eren


Dodemanweg


Goed om even terug te zijn geweest in het warme zuiden. Mooie wandeling gemaakt
rondom de Keutenberg, langs het gedicht
Melopee van Paul van Ostayen, in Stokhem de Dodemanweg op; rond de eeuwwisseling nog getracht om deze op te fietsen, helling 18 %, maar dat zat er niet meer in. Tjebbe wel, fluitend. Het leverde destijds wel onderstaand gedicht op.


DODE MAN

(voor Tjebbe)

Daar stonden wij, in snelle tricots gehesen,
pompten met alle lucht de smalle bandjes vol
en staken de voeten in de clips

reden naar onder, naar de voet van de helling
die wij wild te lijf zouden gaan

wij grepen wel even naar de hemel,
van waar de wolken onbedaarlijk naderden

maar nog niet halverwege liep alle lucht weg
en stond ik daar met de Dode Man te spreken

dat ik hem overwinnen wou, wat hij niet nam,
van mij, de jonge god mocht fier naar boven

mijn oude lijf moest maar te voet
om alvast te wennen aan
de Dode Man


Op het plaveisel, De Kreek, 2002


Zicht op de Geul


Op deze plek waar Herman
spreekt van zien van sterfelijkheid
stap je langs zeer oude sporen
in een hoger uitzicht

iemand die naar het onsterfelijke taalt
krast zijn naam in de mergel
trekt zich boven op de heuvel
terug binnen de Kluis

schrijft zwijgend de dagen door
een kruisweg in staties
omvallen en opstaan en ’s nachts
het hoofd leggen op een steen
- de slaap zou eens zoet kunnen zijn -

het is handwerk aan eeuwigheid
een harde strijd als in het leger
van Gods waarnemer op zijn aarde
het oog houden op een leven later

tot de longen het begeven
in stof van onder- en bovengrond
hier als een koempel geveld

21.10.2011





Herman de Coninck, De Plek

in de Gedichtenroute van
Stichting Beeldende Kunst Buiten
in Valkenburg

Zie ook:
Gedichtenroute Valkenburg aan de Geul

In Memoriam Paul van der Velden

Paul van der Velden, initiatiefnemer van d'r Poal, vriend, creatieve en culturele inspirator, schrijver, performer, initiator van De Wasknijper, bovenal Heerlenaar en lieve man, is op 9.10.11 aan een slopende ziekte overleden. In de Limburger schreef Wiel Beijer een mooi in memoriam:
www.limburger.nl/een stadsnomade die van Heerlen hield
Op vrijdag 14 oktober waren familie, vrienden, (oud-) stadsgenoten in crematorium Imstenrade in groten getale bijeen om van Paul afscheid te nemen. We blijven Paul gedenken.

Voor Paul schreef ik:


Met een wasknijper houdt hij
een hele wereld bijeen
een stadsnomade die opveegt
wat om ons heen cirkelt
uit hogere luchtlagen neerdwarrelt

maakt er verhaal na verhaal van
wat hij ons onderhoudend vertelt
aan tafel in de kroeg
hij wijst met een vinger de richting
die we wel of niet kunnen gaan

vindt zichzelf daarin steeds weer uit
de ogen gericht op verder dieper
met een aanstekelijke lach
getrokken tot in zijn baard

wie naar zijn woorden luistert
de boodschap hoort
weet dat leven anders kan
beter liever meer intens

14.10.2011

Einde van de wereld

Dichten op het Einde van de Wereld, Pom Wolff schreef op
pomgedichten op het einde van de wereld :
Frans Terken dichtte over de onbereikbare vrouw. Ik las o.a. het gedicht


NIET TE KRIJGEN


Wat je niet allemaal kunt krijgen
chocoladeletters ongevraagd per Telegraaf
bezorgd de tyfusteringpokkenpest (het moet
niet altijd over dood gaan)

stickers voor 15 % korting bij Hema of
Karwei te plakken de schijt van meeuwen
een stemadvies en weer het lid op de neus
(het is zuigen op grote hoogte)

dat niet alles te krijgen is
handen vol goud in het zicht van camera’s
de argusogen achter megabrillen

haar blik die schier de jouwe kruist
de inschatting waarmee zij achterover hangt
in lijn 1 leunt tegen de reling

ze heeft je minzaam in de gaten
houdt je standvastig buiten handbereik
dat je niet de vingers brandt




Het licht dat verderaf


Bij de presentatie van de bundel van Joop Scholten,
Ook dit is een vorm van geluk
op 16 september 2011 in het Pintohuis te Amsterdam
had ik het genoegen een van de gastdichters te zijn.
Van Joop las ik na zijn gedicht 'Deze wereld'


HET LICHT DAT VERDERAF


Op het Pikmeeuwenwater is de zon
nog een glinstering van herfstmiddagen
voor de zon alles beslaat

niet een foto uit een folder
maar de eigen ogen
niet een passage als gedrukt
maar het aanschouwelijk bewijs

het licht dat verderaf valt
dwars tussen de bomen door
in het Geldernsch-Nierskanaal
geluid van een ijsvogel

brekend nieuws : een kanaal
voor zichzelf als beek begonnen
bewandelt een weg in het woud

en kijk eens hoe hij floreert tussen
dotterbloem en rapunzelklokje

met de loop mee een lichtvoetige tred
dat je door het donker durft



voor de bundel van Joop Scholten, zie:
De Witte Uitgeverij - Ook dit is een vorm van geluk