Dodemanweg

Goed om even terug te zijn geweest in het warme zuiden. Mooie wandeling gemaakt
rondom de Keutenberg, langs het gedicht Melopee van Paul van Ostayen, in Stokhem de Dodemanweg op; rond de eeuwwisseling nog getracht om deze op te fietsen, helling 18 %, maar dat zat er niet meer in. Tjebbe wel, fluitend. Het leverde destijds wel onderstaand gedicht op.


DODE MAN

(voor Tjebbe)

Daar stonden wij, in snelle tricots gehesen,
pompten met alle lucht de smalle bandjes vol
en staken de voeten in de clips

reden naar onder, naar de voet van de helling
die wij wild te lijf zouden gaan

wij grepen wel even naar de hemel,
van waar de wolken onbedaarlijk naderden

maar nog niet halverwege liep alle lucht weg
en stond ik daar met de Dode Man te spreken

dat ik hem overwinnen wou, wat hij niet nam,
van mij, de jonge god mocht fier naar boven

mijn oude lijf moest maar te voet
om alvast te wennen aan
de Dode Man


Op het plaveisel, De Kreek, 2002