In 2013 was er 'Na Thorn', een gedicht ter nagedachtenis aan mijn vader; hij bracht in augustus 1974, op zijn laatste levensdag, een bezoek aan Thorn, het witte stadje. Dat had hij altijd al willen doen, die dag kwam het ervan, als ook een onverwacht einde aan zijn leven. Blijvend is de nagedachtenis, uiteraard ook de inspiratie.
Voor Pomgedichten schreef ik 'Na Thorn 2', een bijdrage voor de eerste virtuele trofee van 2017:
'hier ademen de schilderijen', een dichtregel van Erika de Stercke.
Lees het commentaar op Pomgedichten.
Na Thorn 2
Je hebt het vastgelegd vader
met potlood in een boekje opgeschreven
punt gelikt natgemaakt dat het zwart
als de koffie in het kopje op de tafel
van het papier te lezen is
goot er nog een wolkje melk bij
grafiet gekrabbeld op een leeg blad
wit als de muur achter je rug
zoals je in overall een man tekende
die oploste in zijn achtergrond
hoeveel leegte moest je vullen
door het volle leven te drinken
je schilderde het jaar na jaar toegewijd
tot de zwartste dag
© FT 07012017
Geen opmerkingen:
Een reactie posten