Op Pomgedichten was het zondagochtendthema 'tong me dat mijn longen scheuren - ik wil lucht en land te klein trofee'; een beetje passie, een beetje verlangen mogen we wel vragen van u in dit weer, schreef Pom.
Hij kreeg van mij onderstaand gedicht, een forse bewerking van een gedicht uit 1971, dat onlangs bij opruiming van het bureau boven water kwam.
Motief
Met het motief van haar jurk
komt de trein aan
het kind dat zij was op haar arm
plukt haren om niet te zwaaien
zwaait toch omdat het feest is
naar ballonnen een suikerspin
sirooplimonade in een tuitbeker
en slingers die ik om moeder hang
ik lees het voor over de nacht
van duim in de mond en ogen dicht
dromen over trein en ijsco’s
vertel niet hoe ons waken een feest is
als ik het hoofd leg op moeders buik
de lippen proef en in haar schoot
het licht schroef uit de dag
© FT hz08022014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten