Geschreven bij een schilderij van Edward Hopper, Lezende vrouw in trein.
Wie neemt haar toekomst in handen
Zij leest het jaar in jaar uit in de Margriet
vlucht als een libelle voor de winter
zoals ze reist in haar dooie eentje
op weg naar een volwaardig buitenhuis
in het raam gaat de haast langs haar heen
daar waar tussen bomen oud leven uitwaait
ze denkt terug aan wie ze achterliet
opluchting onder een hoed gevangen
vandaag is hoop haar gezel ze neemt de tijd
voor nieuw een spannende verovering
niet weer een man die blijft zagen
aan de eikenhouten koppen van het meubilair
verse adem halen voor een ander jaar
een volgende ronde aardige kansen de wereld
is weer jong klopt fris aan haar rijzende borsten
op weg naar wie haar neemt zoals ze is
wie ze samen zijn
© FT 28122015
Lees het commentaar op Pomgedichten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten