Een gedicht op Pomgedichten, als ook voor de schrijfgroep Dichters bij Mieke.
Over een herinnering - en niet de minste.
Uitgesproken
Herinnering opgehangen aan een nummer
lees de cijfers op het bakelieten toestel
in de gang van het ouderlijk huis
het snoer waar je nooit van losraakt
de vertrouwde stem in de hoorn
zelfs nu hij zwijgt spreekt hij nog
zie je het bewegen van zijn mond
in een korrelige film op de muur
het beeld grijs als het spaarzame haar
en de bril – zoals dat montuur zijn er vele
zo niet die blik in zijn ogen erachter
zoals er geen ander was en is
© FT 03.05.2021
Geen opmerkingen:
Een reactie posten