Voor de virtuele weekend-trofee, op Pomgedichten, deze keer : 'Dit is een wedstrijd die niemand winnen kan', naar Bram Vermeulen, over welke dingen die te groot zijn, ook voor dichters / zangers.
Mijn bijdrage hieronder:
Te groot
Wat te groot is beneemt de adem
als fijnstof die in de longen dringt
dat het nog net geen verdrinken is
in wat je overweldigt
om daar de strijd mee aan te gaan
wie worstelt zich niet naar boven
waar de ijle lucht een wapen is
spierkracht met bloed als brandstof gevoed
armpje drukken tegen dat allesomvattende
hoe het voor je ogen als een zeepbel uiteenspat
er blijft niets over dan schuimend sop
om daar je handen in te wassen
in nederigheid van niet beter kunnen
wat te groot is houd je niet vast
© FT 06.05.2023
Lees het commentaar op Pomgedichten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten